بافتهای من

.دلت که گرفت …! 

چند قدم دورتر از این دنیایِ بی مهریِ آدمها 

بنشیــن و زانوهایت را محکم بغل کن 

با خدا مفصل از دردهایتـــ گلایه کن

گلایه کن از این بی تفاوتیِ آدمها

از این دوست داشتن های بی دلیلِ خودتــ

گلایه کن از دستِ این جماعت بی عاطفه

از اینکه دیگر دلداده را 

نه راهِ پیش هست و نه راهِ پس ، 

گلایه کن

بگو که این آدم ها اصلا مخاطبِ خوبی نیستند 

آرام بگو مخاطبِ خاصِ من ، 

آمده ام یک باران ؛ بغضِ بی منت روانه اتـــ کنم

یک کوهِ درد خریدار هستـــی …؟!