بافتهای من

 
زندگی را

ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ .

ﻗﺼﻪ ﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ .

ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺯ ﺑﻘﺎﺳﺖ .

ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ .

ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ .

ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻧﮓ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ .
ﻫﻤﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ؛

ﺟﺎﻥ ﻣﻦ 

ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﭺ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ .

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ .

ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ..

در پايان زندگي، از روي تعداد مدرك هايي

كه گرفته ايم، ميزان مالي كه اندوخته ايم 

و كار هاي بزرگي كه به انجام رسانده ايم، 

در باره ي ما داوري نخواهد شد،

بلكه از ما خواهند پرسيد: 

آيا گرسنه اي را سير كردي؟

برهنه اي را لباس پوشاندي 

و بي خانه اي را پناه بخشيدي؟

گرسنه ي نه فقط لقمه نان كه گرسنه ي عشق،

برهنه ي نه فقط از تن پوش كه برهنه ي 

از عزت و احترام انساني،

و بي خانه اي نه فقط از خشت و گل كه بي خانمان به سبب طرد و رانده شدن.

همه ی ما روزهای بد داریم ،

اما چیزی که درسته ؛

 اینه که هیچ ابری

 اونقدر تیره نیست

که آفتاب نتونه از بین 

اون بتابه!

??بزرگترین خیانتی که یک انسان می تواند در حق خودش بکند، 

ترس از تایید دیگران و ترس از داوری و قضاوت آنهاست…!
این یعنی جهنم زندگی یک انسان…
پس خودتون باشید و خودتون زندگی کنید 

و خودتون تصمیم بگیرید 

ما برای دیگران زندگی نمی کنیم…??

فقط

زمانی پخته می شوی که میفهمی،

نیازی نیست؛

به هر چیزی واکنش نشان دهی و یا به هر حرفی جوابی بدهی…!

بعضی اوقات
“سکوت”
کوبنده ترین جوابهاست