بافتهای من

لرزيدين ?!خـــــــــودتون رو ميگم

نه زمين زير پاتون رو …
حَـوِّل حالِنا 🙂

مگه زلزله بیاد که خدا رو یاد کنیم 🙂

ای ماه یلدایی ترین شبـــــ های انسانیکــــی  میرسید این خـراب آباد عصیانی

آقـا بیا از طعـنه نامردمان مردیم

نــــاجی آیینه های رو به ویــرانی

ما عابران کوچه های شهـر بی احساس

تو یوسفـــــ گم‌گشته دلهای‌ کنعانی …

یکـــــ ثانیه از عمر بلند شب یلدابا عث شده تا صبح به یــادش بنشینیم

ده قرن ز عمـر پسرفـــــــــاطمه بگذشت

یک شب ‌شده از هجـروصالش بنشینیم

آقـا تــقصیـر شمـا نیسـتکـه تـصـویـر شمـا نیسـت

مـن آینـه ی پـر شده از گـرد و غبـارم…